وقتـــــی فرشتـــه ای چو تو از آب می پرد

باور نکــــن تو ،  ازسر مـن خواب می پرد

 زلفــــت چو موج بندر و تالاب انزلی است

مرغـــــابی اســـت دل که به تالاب می پرد

 بخـــتم سپـــــید بـــــوده از اوّل که زاده ام

بر بـــــام مـــــن کبــــوتـــــر نایاب می پرد

 کوتاهی ای که هست نه از غیر سایه است

در آفـــــتاب رنـــــگ اگــر از قاب می پرد

 در این قبیله عشـــوه کنی چون تو ناگهان

هوش از ســـــر رعیّـــــت و ارباب می پرد

  باید که بـست دفـــــتر اشعـــــار نغـــــز را

از ذهـن اگر کـه قافـــــیه ای نــاب می پرد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: